Öfkeni kalbine bastır
Kökleri ağacın esastır
Kavganı, kaderini kap, gel
Usandım
Salladın şamarı şafakta
Kâtibin kalemi kafeste
Çatladı damarım şaştı
Utandım
Sen yellerin önünde duruyorken
O kalbin merhamet bilmiyor
Kardeşlik sokaklarda uluyorken
Şaşırdın mı, yasak ne ayol
Şaşırdın mı, yasak ne ayol
Yansam elinden
Uyansam zehirde
Özler satılmaz
Güneş var ilerde
Öfkeni kalbine bastır
Kantarı kitabın esastır
Kavganı, kaderini kap, gel
Usandım
Salladın şamarı şafakta
Kâtibin kalemi kafeste
Çatladı damarım şaştı
Utandım
Sen yellerin önünde duruyorken
O kalbin merhamet bilmiyor
Kardeşlik sokaklarda uluyorken
Şaşırdın mı, yasak ne ayol
Şaşırdın mı, yasak ne ayol
Yansam elinden
Uyansam zehirde
Özler satılmaz
Güneş var ilerde
Apoletlerini yırt, kavminden kaç!
Durma, çık evlerden
Metal kulelerinden, bodrum katlardan
Kubbeli sığınaklarından, tel örgülü kışlalarından çık
Kır beyaz camı, duy ağacın şarkısını, gör altını dağın, var ardına
Emir ver hemen: «Kaldırın tüm taşları yollardan:
Dünya hemzemin olsun!»
Sök kalbini, yedisinde dola çarkın kollarına
Sonra bağırsınlar etrafında: «Solaaa Çark!»
Oysa yok, yok hiçbir şey artık or’da!
Oysa ruhun meftun
Oysa uçmaya yanmıştı kanatların
Oysa talibiz, mecburuz bu alemin sırrına!
Üstat! biz çiçek yetiştiriyoruz ağzımızda!
Açalım da gel!
Açalım da gel!